Spotkanie z wężem zbożowym w ostatni dzień szkoły przed feriami, czy można chcieć więcej?
AAA no tak, wiedzy zawsze można chcieć więcej. Taką wiedzę w magiczny sposób przy okazji spotkań ze zwierzątkami zawsze przemyca p. Asia. I tak dzisiaj poznaliśmy piękną legendę o tym, że wąż wygląda, jak wygląda, bo był zachłanny i chciał mieć wszystko: uszy, skrzydła, dziób, rogi itd., no to ma jedynie ogon... Dowiedzieliśmy się, że duże węże po sensownym posiłku np. po takiej 60 kg. antylopie, to mogą nie jeść cały rok. I że przez to, że piach nasypywał się do ich uszu podczas wędrówek po jaskiniach, uszy im zarosły, przez co słabo słyszą, a dźwięki odbierają raczej jako drgania, które czują całym sobą. Przy okazji poznaliśmy węże występujące w Polsce: zaskrońca i żmiję zygzakowatą. Wiemy już, że tej drugiej należy unikać. Przy okazji, wykonaliśmy piękne i co ważniejsze smaczne żmije zygzakowate z chrupek kukurydzianych, winogrona i bitej śmietany. Mniam... Zajęcia były wyśmienite! P. Asiu czekamy na kolejne spotkanie w marcu.

Galeria foto

Elżbieta Korzeniowska